Sprzedaż z wykorzystaniem kart prepaid i rabatowych a mechanizm podzielonej płatności

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2025 r., sygn. akt I FSK 1796/21

Czego dotyczyła sprawa?

Spółka zajmująca się m. in. handlem paliwami płynnymi, wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku stosowania regulacji dot. mechanizmu podzielonej płatności [dalej: MPP] w przypadku sprzedaży z zastosowaniem kart prepaid oraz kart rabatowych.

Spółka chciała uzyskać informację czy realizując sprzedaż, tak jak wskazała we wniosku, m.in. paliw, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy o podatku od towarów i usług [dalej ustawa o VAT], będzie zobowiązana do zamieszczania na fakturach adnotacji o MPP oraz do przyjmowania zapłaty za fakturę z zastosowaniem MPP.

Jedno z pytań dotyczyło sprzedaży zgodnie z zawartą umową prepaid, udokumentowanej fakturą jednostkową lub zbiorczą (za dany okres), których wartość brutto wynosi co najmniej 15.000 zł.

Drugie pytanie dotyczyło sprzedaży realizowanej na podstawie umowy gotówkowej, z zastosowaniem karty rabatowej, udokumentowanej fakturą zbiorczą, której wartość brutto wynosi co najmniej 15.000 zł (przy czym wartość ogółem każdej z faktur jednostkowych byłaby niższa niż kwota 15.000 zł brutto).

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że karty prepaid są zasilane przez użytkownika karty poprzez dokonywanie wpłat na dedykowany rachunek bankowy. Karty mogą być zasilane w dowolnym momencie i w dowolnej wysokości, a w momencie zasilenia nie są jeszcze znane towary, które mają zostać nabyte przez klienta, ani ich ilość (przyszła dostawa towarów nie jest jeszcze określona). Do dostawy dojdzie dopiero w momencie fizycznego nabycia towarów.

W przypadku umowy gotówkowej, wydawane są klientom karty rabatowe, które uprawniają do uzyskania określonego upustu cenowego oraz do otrzymania faktury zbiorczej. Płatność za towar dokonywana jest przez klienta w momencie zakupu towarów (najczęściej paliw) – gotówką lub przy pomocy karty płatniczej.

Spółka stała na stanowisku, że w obu przypadkach, z uwagi na przyjęty model sprzedaży, nie będzie miała obowiązku stosowania regulacji dotyczących MPP. Dodatkowo nie ma prawnej ani technicznej możliwości, aby MPP w przedstawionych we wniosku sytuacjach, mógł być zastosowany.

Przebieg sprawy

Sprawa ta trafiła aż do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uchylił zaskarżony przez Spółkę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego[1] oraz interpretację indywidualną[2].

Uchylona interpretacja oraz wyrok WSA prezentowały stanowisko z którego wynikało, że Wnioskodawca będzie miał obowiązek stosować regulacje dotyczące MPP, w przypadku sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 15 ustawy o VAT, gdy kwota należność ogółem na fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej przekracza kwotę 15 000 zł.

Jednakże sposób sformułowania odpowiedzi przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (zaakceptowanej przez WSA w Warszawie) wskazywał na to, że wartość faktury ogółem należy odnieść do wszystkich pozycji faktury, a nie tylko do tych, które znajdują się w załączniku nr 15 ustawy o VAT. W tym zakresie NSA uznał stanowisko organu za nieprawidłowe i postanowił uchylić wyrok WSA oraz interpretację indywidualną.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

W ustnym uzasadnieniu wyroku, NSA zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym reguły dotyczące MPP muszą być stosowane w każdym przypadku, gdy kwota należności ogółem wynikająca z faktury przekracza ustawowy limit 15.000 zł, przy czym limit ten należy odnosić tylko do tych towarów lub usług, wskazanych na fakturze, które zostały wymienione w załączniku nr 15 ustawy o VAT. Nie ma przy tym znaczenia czy dotyczy to faktury jednostkowej czy zbiorczej.

Zdaniem NSA, MPP to szczególny mechanizm, a przepisy które go regulują należy interpretować w sposób ścisły. Przyjęty przez sprzedawcę sposób sprzedaży (w tym przypadku chodzi o sprzedaż z zastosowaniem kart prepaid oraz rabatowych) nie może wpływać na możliwość odstąpienia od stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Znaczenie w VAT

Wyrok ten rozwiewa kolejne wątpliwości, w zakresie obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, jednak z pewnością nie na korzyść podatników.

Wnioski płynące z ustnego uzasadnienia wyroku NSA, pokazują że przyjęty przez podatników model biznesowy nie zawsze idzie w parze z obowiązkami nakładanymi przez ustawy podatkowe. Rozwiązania przyjęte przez firmy mogą być trudne do pogodzenia z obowiązującymi regulacjami podatkowymi.

Firmy handlujące tzw. towarami wrażliwymi (wymienionymi w załączniku nr 15 ustawy o VAT) muszą mieć na uwadze, że przyjęte przez nich procedury dotyczące sprzedaży muszą uwzględniać obowiązujące przepisy o mechanizmie podzielonej płatności.

****

[1] Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2021 r., III SA/Wa 1095/20

[2] Interpretacja indywidualna z dnia 10 marca 2020 r.  Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP1-1.4012.712.2019.1.IZ