Nie wszystkie wydatki objęte katalogiem kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (decyzje o wsparciu) stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 20 listopada 2020 r., sygn. akt: I SA/Łd 418/20.

Podatnik – spółka uzyskała decyzję o wsparciu na nową inwestycję polegającą na zwiększeniu zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa (oraz zwiększenie możliwości świadczenia usług) oraz rozpoczęciu wytwarzania produktów uprzednio nieprodukowanych. Przedmiotem nowej inwestycji miało być m. wytworzyć następujące środki trwałe:

• budynek produkcyjno-magazynowy,
• budynek administracyjny,
• parking i plac manewrowy,
• budowle i urządzenia służące dostawie mediów.

Spółka spytała, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wszystkie wydatki rodzajowo zawierające się w katalogu określonym w § 8 Rozporządzenia ws. nowej inwestycji, w szczególności na wytworzenie Budynku Produkcyjno-Magazynowego, Budynku Administracyjnego, Parkingu i Urządzeń Technicznych, stanowią lub będą w całości stanowić koszty kwalifikowane – wliczane do wielkości pomocy publicznej (zwolnienia podatkowego).

Na tak postawione pytanie Dyrektor KIS udzielił odpowiedzi odmownej, w zakresie w jakim wydatki dotyczyły budynku administracyjnego, parkingu i placu manewrowego oraz budowli i urządzeń służącym dostawie mediów.

Stanowisko organu podatkowego zaakceptował WSA w Łodzi, którego zdaniem warunku uznania za koszty, które będą miały wpływ na działalność produkcyjną Spółki nie sposób dopatrzyć się w wydatkach poniesionych lub mających zostać poniesione przez Spółkę na budowę Budynku Administracyjnego, wraz z częścią socjalną przeznaczoną dla pracowników, budowę części socjalnej w Budynku służącym do produkcji i magazynowania, parkingu i placu manewrowego, czy budowli, służących dostawie mediów.

Zdaniem WSA, powyższe wydatki nie przyczyniają się do wzrostu zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa lub do dywersyfikacji, których dotyczy decyzja o wsparciu.

Pogląd WSA koresponduje (z powołanymi przez Dyrektora KIS) Objaśnieniami do WNI[1] .W tym dokumencie Ministerstwo Finansów wyraziło pogląd, zgodnie z którym nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Zdaniem Ministerstwa jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia ona wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

W przykładzie podanym w Objaśnieniach uznano, że za koszt kwalifikowany można uznać wydatki poniesione na uruchomienie nowych linii produkcyjnych w dotychczasowym budynku administracyjnym, lecz nakłady poniesione na budowę nowego budynku administracyjnego nie będą mogły zostać uznane za koszty kwalifikowane.

Przyjęcie stanowiska wyrażonego w Objaśnieniach jak i w omawianym wyroku sądu pierwszej instancji prowadzi do sytuacji, w której zakwalifikowanie części wydatków ponoszonych w ramach realizowanej inwestycji jako kosztów kwalifikowanych może zostać zakwestionowane przez organy podatkowe, ze względu na brak ich bezpośredniego wpływu na zwiększenie zdolności produkcyjnych, pomimo spełnienia przez te wydatki wszystkich przesłanek do zaliczenia ich jako koszty kwalifikujące się do udzielenia pomocy publicznej.

Powyższy pogląd trudno zaakceptować, jako że nie wynika on w żaden sposób z brzmienia przepisów. Tym niemniej ugruntowanie się takiej interpretacji będzie kolejnym ograniczeniem i utrudnieniem stosowania zwolnienia z tytułu WNI. Co więcej, taka wykładnia może prowadzić do konieczności zrewidowania przez podatników planów inwestycyjnych – w tym w możliwości dotrzymania warunków przewidzianych w decyzji o wsparciu.

W przypadku zwolnienia z tytułu działalności na terenie SSE zagadnienie jest prostsze – rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej wymaga poniesienia określonych rodzajowo wydatków „na terenie specjalnej strefy ekonomicznej”. Być może właśnie podobnego sformułowania zabrakło w przepisach o WNI?

Po raz kolejny należy zastanowić się, dlaczego sztandarowy projekt podatkowy mający stymulować rozwój inwestycji w Polsce, w praktyce jest zwalczany przez organy podatkowe.

Omawiany wyrok nie jest prawomocny.

[1] Objaśnienia podatkowe z dnia 6 marca 2020 r. dotyczące sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.