Sprawa SAWP (C-37/16) opodatkowanie VAT opłat reprograficznych

Orzeczenie to ujednoliciło zasady opodatkowania VAT opłat reprograficznych we wszystkich państwach członkowskich UE. TSUE wydał wyrok w sprawie możliwości uznania opłat reprograficznych i opłat od czystych nośników (to opłaty pobierane przez organizacje zbiorowego zarządu od producentów i importerów kopiarek, pendrive-ów etc. jako rodzaj rekompensaty za “straty” ponoszone przez twórców i innych uprawnionych w związku z możliwością wykorzystania tych urządzeń do kopiowania i innego zwielokrotniania utworów na potrzeby osobiste).

Przez lata fiskus uważał te opłaty za odpłatność z tytułu świadczonych usług (upraszczając miały być to 2 usługi: autora na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania OZZ oraz OZZ na rzecz importera/producenta urządzeń). Pierwsze wyroki NSA akceptowały stanowisko organów. Dopiero wyrok NSA w sprawie prowadzonej przez MDDP z grudnia 2015 przełamał ten kierunek. Jednak  organy walczyły, w innych sprawach doprowadzając je do NSA; NSA wystąpił o uchwałę w tej sprawie, a skład powiększony zamiast podjąć uchwałę skierował pytanie do TSUE. Wyrok TSUE jednoznacznie rozstrzyga tę kwestię, w całości potwierdzając stanowisko prezentowane w sprawie przez MDDP.

To pierwszy wyrok TSUE w sprawie opodatkowania VAT tego rodzaju opłat – ma duże znaczenie dla praktyki we wszystkich państwach UE, a praktyka ta dotychczas jest bardzo różna.